تاریخچه ابزارهای دستی
تاریخچه ابزارهای دستی باغبانی
تاریخچه ابزارهای دستی باغبانی نشان می‌دهد که خلاف فرضیه های رایج ، این ابزارها یک نوآوری مدرن نیستند ، بلکه تاریخ آن ها برمی‌گردد به دوران نوسنگی ، یعنی آخرین بخش از عصر سنگ ، و زمانی که انسان ها شروع کردند به کشاورزی و اهلی کردن حیوانات . سکونت ثابت انسان ها و نیاز روز افزون آن ها به غذا ، آن ها را به سمت کشاورزی کشاند تا بتوانند علوفه و غلات را برداشت کنند.
اولین ابزار باغبانی که می‌توان به آن اشاره کرد ، تیشه بود ، که تنها شامل یک سنگ تیز روی یک دسته چوبی یا استخوانی بود و می‌توانست نیازهای اولیه بشر مانند حفاری ، قیچی کردن و برش گیاهان را برآورده کند . همچنین شن‌کش ، که یکی از قدیمی ترین ابزارهای باغبانی است ، اولین بار در سال 1100 قبل از میلاد در چین استفاده شد . امروزه نسل جدید شن‌کش ها با دسته های تلسکوپی طراحی شده‌اند که دسترسی آسان به نقاط دوردست را ممکن می‌سازند.
از آنجا که مردم چین از محصولات کشاورزی برای ادامه حیات استفاده می‌کردند ، چین تأثیر به سزایی بر صنعت ابزارهای باغبانی داشته است . اختراع و توسعه دستگاه های کاشت بذر و گاری دستی نیز در چین و در زمان سلسله ی هان بوده است . در ادامه به اختراع برخی دیگر از ابزارهای باغبانی غیر از موارد چینی ذکر شده ، اشاره می‌کنیم . اختراع اولین بیل چدنی به کاپیتان آمریکایی ، جان ایمز ، در اواخر قرن هجدهم نسبت داده می‌شود.
آثار هنری روم باستان وجود اولین چاقوی هرس را نشان می‌دهد که می‌توانست از گیاهان ، سبزیجات ، میوه‌ها و مغزها عبور کند . با این حال ، اولین قیچی هرس آهنی توسط والتر شرودر در کیل ، آلمان ، در اوایل قرن بیستم ثبت اختراع و تولید شد . امروزه می‌توانید انواع متنوعی از ابزارهای دستی را در فروشگاه های ابزار با ابعاد ، رنگ‌ها ، برندها و… مختلف پیدا کنید . متنی که خواندید تنها داستان کوتاهی از تاریخ ابزارهای دستی باغبانی بود.
تاریخچه ابزارهای دستی چوب‌بری
در طول تاریخ ، چوب ها و تیرهای چوبی به اشکال مختلفی شکل گرفته‌اند ، چه به عنوان ملزومات اولیه زندگی و چه به عنوان اشیای تزئینی مدرن . با توجه به اینکه درختان همیشه وجود داشته‌اند ، تاریخچه ابزارهای دستی چوب بری کمی وسیع تر از ابزارهای باغبانی است.
قبل از اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم ، زمانی که استفاده از میخ های فلزی به طور رایج شروع شد ، حتی میخ ها نیز از چوب ساخته می‌شدند . این نشان دهنده‌ی چگونگی توام بودن زندگی روزمره اجداد ما با چوب و محصولات چوبی است . چکش‌ها ، اره‌ها ، کوبه‌ها ، کولیس‌ها ، هواکش‌ها ، مترها و حتی میخ ها ابزارهای چوب بری بودند که به طور مداوم در حال تغییر و تکامل بودند . این ابزارها به تمدن های اولیه مانند مصریان باستان ، یهودیان ، رومی‌ها ، یونانی ها و سایرین کمک کرد تا بتوانند زندگی کنند ، پیشرفت کنند و جوامع مدرن امروزی را بسازند . چکش ، به عنوان قدیمی ترین ابزار شناخته شده ، تا ۳.۳ میلیون سال پیش در کنیا باز می‌گردد و احتمالاً برای شکستن استخوان‌ها ، صدف ها و حتی ساخت جواهرات استفاده می‌شده است. پس از آن ، چکش ها پیشرفت سریعی را تجربه کردند و با تغییر در شکل ، اندازه و کاربرد ، به تکامل رسیدند.
ابتدا ، سر چکش ها از برنز ذوب شده ساخته شده و به بند های مشابه سنگ ها متصل می‌شد . در مرحله بعدی ، چکش ها شروع به تکامل اشکال خود کردند و به صورت های گرد ، مربعی ، لبه های برنده و نقش برجسته تبدیل شدند . به تدریج ، به چکش های مدرن فولادی رسیدیم . علاوه بر چکش‌ها ، کوبه ها نیز همیشه در چوب بری مورد استفاده قرار گرفته‌اند . این ابزارها دقیقاً مانند چکش عمل می‌کنند تا فک پیچی چوب را در جای خود قرار دهند.
از دیگر ابزارهای دستی محبوب چوب بری ، می‌توان به اره ها اشاره کرد . اره ها همیشه وجود داشته‌اند ، اما تا میانه قرن هفدهم به طور قابل ملاحظه‌ای برجسته نشده بودند . در سال 1650 ، اره ها پیشرفت بزرگی کردند و با اختراع اره دستی فولادی ، به طور قابل توجهی بهبود یافتند . این داستان که در چند خط بیان شده ، نیازمند هزاران و شاید میلیون ها سال برای تکامل آهسته آن بوده است.
تاریخچه آچار
آچار ، که به آن اسپنر هم می‌گویند، نوعی ابزار دستی است که برای چرخاندن مهره‌ها و پیچ های مختلف در زاویه راست به کار می‌رود . تاریخچه آچارهای مدرن به قرن 15 میلادی برمی‌گردد ، زمانی که هر آهنگر فرم و اندازه منحصر به فردی از آچار را برای متصل کردن لوله ها ، اتصال قطعات مختلف زره و کشیدن تیر های کمان به کار می‌برد .
در قرن 18 و پس از انقلاب صنعتی ، آچار های ساخته شده در کارخانه از جنس چدن که با استاندارد های مشخصی تولید می‌شدند ، جایگزین آچار های ساخته شده توسط آهنگران شدند . در عرض چند صد سال که از آن می‌گذرد ، اگرچه آچار ها در صنایع مختلف کاربرد داشتند ، اما تا قرن 19 به ثبت نرسیده بودند.
تعجب آور است که تعداد زیادی از اختراعات آچار در قرن 19 ثبت شدند . سولومن مریک اولین آچار را در سال 1835 ثبت اختراع کرد . دانیل سی . استیلسون ، یک آتش‌نشان کشتی بخار ، در سال 1870 آچارجدیدی را ثبت اختراع کرد . دو ثبت اختراع نیز برای دو نوع آچاردیگر بود ؛ اولین آن به نام چارلز مونکی که حدود سال 1858 اولین آچار انگلیسی را ابداع کرد و آخرین آن متعلق به رابرت اوئن پسر بود که اچار جغجغه ای (ضامن دار) را یک سال قبل از شروع جنگ جهانی دوم ثبت اختراع کرد.
تاریخچه ابزار دستی انبر به عصر سنگ برمی‌گردد ، زمانی که انسان های خردمند از دو استخوان متقاطع برای گرفتن آتش استفاده می‌کردند . این نشان می‌دهد که آن ها درک کرده بودند با استفاده از اصول اهرم ، می‌توانند آسان تر اشیاء سنگین را بگیرند ، که این شاید اولین انبر در تاریخ بشریت باشد.
تصویر باستانی دیگری از انبر ، مربوط به هفائستوس خدای یونانی آتش و آهنگری است که تمام اسلحه های خدایان المپ را ساخته بود . انبرها ابزارهایی هستند که با دو دسته و یک محور تجهیز شده‌اند و بر اساس اصول اهرم کار می‌کنند . نخستین نمونه های مدرن این ابزار ، انبر قفلی بود که در سال 1857 ساخته شد . سپس در سال 1924 ، مهاجران دانمارکی انبر VISE-GRIP را ساختند ، که نقطه عطفی در تاریخچه انبر بود . انبرها هم‌چنان در حال تکامل هستند.
تاریخچه ابزارهای دستی به قدمت تاریخ بشریت است ، اما بخشی از آن در دسترس نیست و از بین رفته است.
دیدگاه خود را بنویسید